شناخت دقیق از مذهب در ترکیه برای کسانی که به دنبال گرفتن اقامت این کشور هستند بسیار مفید و حیاتی می باشد. دین اسلام بزرگترین دین در ترکیه است، این آمار شامل فرزندانی هم می شود که پدر و مادر آنها مسلمان هستند، پس فرزندان آنها نیز به طور خودکار مسلمان به حساب می آیند. بعد از اسلام، مسیحیت بیشترین پیروان را در میان ترک ها دارد. مسلمانانی که در حال زندگی در ترکیه هستند بیشتر اهل سنت می باشند که حنفی‌ها بزرگترین گروه آنها بوده و بیشتر در مرکز و غرب ترکیه ساکن هستند. جمعیت کم مسلمانان شافعی در مناطق شرقی ترکیه
مستقرند و اکثرا کرد می باشند؛ شمار پیروان مذاهب دیگرِ اهل سنت در ترکیه بسیار کم است. جمعیت شیعیان این کشور نیز به حدود ۲۵ میلیون نفر می رسد که بیشتر آنها در مناطق شرقی و مرکزی این کشور مانند شهر قارص زندگی می کنند.
پراکندگی مذهب در ترکیه
بر اساس آخرین آمار در سال ۲۰۲۰ پراکندگی مذاهب در ترکیه همانند نمودار زیر است:
ترکیه طبق ماده ۲۴ قانون اساسی خود یک کشور سکولار است. سکولاریسم در ترکیه از شش اصل مصطفی کمال آتاتورک ناشی می شود:
- جمهوری خواهی
- پوپولیسم
- سکولاریسم
- اصلاح طلبی
- ملی گرایی
- دولت گرایی
دولت ترکیه برخی محدودیت ها را بر مسلمانان و سایر گروه های مذهبی و همچنین بیانات مذهبی مسلمانان در ادارات دولتی و موسسات دولتی، از جمله دانشگاه های ترکیه اعمال می کند.
اسلام بزرگترین مذهب در ترکیه
اسلام دینی است با بیشترین جامعه پیروان در کشور ترکیه به طوری که حدود ۷۰٪ ترک ها متعلق به شاخه سنی اسلام بوده و عمدتاً پیرو فرقه حنفی هستند. بیش از ۲۰٪ از جمعیت ترکیه به مذهب شیعه و علویه اعتقاد دارند، که بسیاری فکر می کنند نوعی از فرق شیعی است اما این فرقه ریشه هایی مشترک با ایشیکیسم و یزدانیسم دارد. جامعه ای کوچک به نام بکتاشی هم متعلق به فرقه صوفیانه اسلامی است که بومی ترکیه بوده، اما پیروان زیادی نیز در شبه جزیره بالکان در اروپا دارد.
اسلام از اوایل قرن ۷ وارد منطقه ای شد که ترکیه امروزی را شامل می شود، به ویژه استانهای شرقی این کشور. مکتب حنفی اسلام سنی عمدتاً توسط دولت از طریق مرکز ریاست امور مذهبی (که به زبان عامیانه “دیانت” شناخته می شود) تبلیغ می شود، دیانت در سال ۱۹۲۴ پس از لغو خلافت عثمانی تأسیس شد و همه مساجد و روحانیون مسلمان را کنترل می کند و رسماً بالاترین مرجع دینی در کشور به حساب می آید.
تا به امروز، هزاران مسجد تاریخی در سراسر این کشور هنوز فعالیت دارند. مساجد برجسته ساخته شده در دوره های سلجوقی و عثمانی شامل مسجد سلطان احمد و مسجد سلیمانیه در استانبول، مسجد سلیمیه در ادرنه، مسجد یشیل در بورسا، مسجد علاالدین و مولانا در قونیه و مسجد جامع دیواریچی، هنوز هم از مهم ترین مراکز مذهبی و جاذبه های گردشگری ترکیه هستند. علویان نیز که ۱۵-۲۰% جمعیت را در ترکیه تشکیل می دهند، بیشتر در استانهای تونسلی، مالاتیا، سیواس، چوروم و کهرانماراش متمرکز هستند؛ تونچلی تنها استان ترکیه با اکثریت علوی است، حدود ۲۰٪ از علویان ترکیه را کردهای شرق این کشور تشکیل می دهند.
مسیحیت و یهودیت در ترکیه
مسیحیت در ترکیه قدمتی طولانی دارد که به قرن ۱ میلادی برمی گردد؛ در دوران معاصر درصد مسیحیان در ترکیه از ۲۰-۲۵% در سال ۱۹۱۴ به ۳/۵% در سال ۱۹۲۷ کاهش یافته و به ۰.۴% در سال ۲۰۲۰ رسیده است. این امر به دلیل حوادثی بود که تأثیر قابل توجهی مانند جنگ جهانی اول، جنگ سریانی ها، آشوری ها، یونانی ها، ارمنی ها و کلدانی ها در ساختار جمعیتی کشور داشت که تبادل جمعیت بین یونان و ترکیه را باعث شد و مهاجرت را مسیحیان (مانند آشوری ها، یونانی ها، ارمنی ها و غیره) به کشورهای خارجی (بیشتر اروپا و آمریکا) که در واقع از اواخر قرن نوزدهم آغاز شده بود سرعت بسیار بیشتری بخشید.
امروزه بیش از ۲۰۰.۰۰۰ تا ۳۲۰.۰۰۰ نفر از فرقه های مختلف مسیحی وجود دارند که تقریباً ۰.۳-۰.۴ درصد جمعیت ترکیه را شامل می شوند. همچنین گروه کوچکی از ترکان قومی ارتدکس-مسیحی (که عمدتاً در استانبول یا ازمیر زندگی می کنند) هستند که از کلیسای ارتدکس یونانی یا سریانی ارتدکس پیروی می کنند. علاوه بر این فرق ترکهای پروتستان نیز که هنوز در مورد پذیرش اجتماعی و تاریخی کلیساها نیستنند در این کشور زندگی می کنند. از نظر جمعیتی پروتستانهای ترک در حدود ۷۰۰۰-۸۰۰۰ نفر هستند. تا سال ۲۰۰۹ ۲۳۶ کلیسا در ترکیه وجود داشت که تعداد آن تا به امروز تقریبا ثابت بوده است. تاریخ یهودیان در تاریخچه ترکیه به ۲۴۰۰ سال پیش باز می گردد، زمانی که یهودیان در ترکیه فعلی زندگی می کردند. حداقل از قرن پنجم قبل از میلاد جوامع یهودی در آناتولی وجود داشته اند و بسیاری از یهودیان اسپانیایی و پرتغالی اخراج شده از اسپانیا با حکم الاهامبرا در اواخر قرن پانزدهم با استقبال امپراتوری عثمانی، وارد ترکیه شده اند.
سکولاریسم در ترکیه
ترکیه دارای قانون اساسی سکولار، بدون هیچ مذهب رسمی دولتی است. در طول قرن بیستم، این کشور یک سنت سکولاریسم قوی مانند مدل فرانسوی آن ایجاد کرد، اما تمایز اصلی این دو این است که دولت ترکیه اسلام را به طور آشکار و علنی از طریق اداره امور دینی دولت خود کنترل می کند. قانون اساسی آزادی مذهب را برای افراد به رسمیت می شناسد، در حالی که جوامع مذهبی تحت حمایت و کنترل دولت قرار دارند و نمی توانند درگیر روند سیاسی شوند (مثلا با تشکیل یک حزب مذهبی) یا مدارس دینی ایجاد کنند. هیچ حزب سیاسی نمی تواند ادعا کند که نماینده نوعی اعتقاد مذهبی است. با این حال، حساسیت های مذهبی به طور کلی از طریق احزاب محافظه کار نشان داده می شود. اما این قوانین با روی کار آمدن دولت اسلام گرای جدید در ترکیه اصلاح و حق داشتن هر نوع پوشش به رسمیت شناخته شد.
کارشناسان و وکلای مهاجرتی هلدینگ (فورکی گروپ) با اتکاء بر دانش حقوقی و مهاجرتی خود و نیز تجارب ارزشمند چندین ساله خود مفتخرند که برترین خدمات مشاوره ای را به هموطنان عزیز ارائه دهند.
